در این روش فرض می‌شود که ارزش یک استارتاپ برابر با تمامی هزینه‌هایی می‌باشد که تاکنون برای راه‌اندازی و ادامه فعالیت آن مصرف شده است. البته این روش ارزش‌گذاری عموماً برای استارتاپ‌هایی که احتمال شکست آن‌ها بالاست و بنیان‌گذاران قصد فروش استارتاپ را دارند به کار می‌رود. استدلال اساسی این روش نیز آن است که یک سرمایه‌گذار برای آن که در استارتاپی که شرایط مساعد ندارد سرمایه‌گذاری کند، حاضر نیست مبلغی بیش از هزینه‌های صرف شده بر استارتاپ بپردازد. هزینه‌هایی که برای راه‌اندازی یک شرکت صرف می‌شود عموماً به دارایی‌های شرکت تبدیل شده و شامل زمین، ساختمان، دفتر، تجهیزات اداری، سرور، دارایی‌های معنوی می‌باشند؛ بنابراین برای یافتن ارزش هزینه بازتأسیس می‌توان ارزش دارایی‌های را محاسبه کرد.
